Postanowiłam jeszcze podzielić się swoim postrzeganiem okręgów, rozumieniem wymiaru kołowego oraz wymiaru krzywizny i przedstawić prosty sposób opisywania zjawisk (obiektów) natury kwantowej. Dla niektórych może to brzmieć, jak opowiadanie w języku suahili z rodziny bantu, ja jednak, ufam i wierzę, że istnieją tacy ludzie, których świadomość może być w jakimś stopniu koherentna z moim sposobem postrzegania i widzenia rzeczy oraz rzeczywistości, zwłaszcza tej "niewidzialnej" - kwantowej. Tyle tytułem wstępu.
Mamy dwa okręgi A i B, które znajdują się w dwóch różnych STANACH.
Rysunek 1
Przyjmijmy założenie, że okrąg w stanie A ma promień równy 1. Promień drugiego okręgu w stanie B, jest mniejszy i bardziej wydaje się „zakrzywiony”. To znaczy, że okręgi te mogą się różnić krzywizną.
Pierwsze założenie wymaga zastosowania odpowiedniej metody czyli używamy wymiaru kołowego jakometryki. W przestrzeni można zdefiniować wiele różnych metryk, ale można odwrotnie: dla różnych przestrzeni można zastosować jedną metrykę – wymiar kołowy (tak go nazwałam), który pozwoli na dokonywanie pomiarów krzywizny przestrzeni przy pomocy okręgów.
Na sferycznej powierzchni okrąg zmienia swój stan.
Rysunek 2
Okrąg znajdujący się na sferze znalazł się poza prawami obowiązującymi na płaszczyźnie euklidesowej.
Na płaszczyźnie euklidesowej nagle tracimy ogląd całości, ponieważ przedmiot – obiekt w innym stanie znalazł się w innym świecie – w Metaprzestrzeni – poza płaskim światem obserwatora !
Obwód okręgu „L” oraz promień „r” pozostają bez zmian, ale są umiejscowione na powierzchni kuli.
Jak mamy je teraz obserwować? Skoro mamy
DWIE RÓŻNE PŁASZCZYZNY ODNIESIENIA!
Potrzebujemy kolejnego narzędzia do
USTALENIA WSPÓLNEJ PŁASZCZYZNY ODNIESIENIA!
Świadomość, że obiekt znajduje się poza naszym płaskim światem pozwala nam, obserwatorom znajdującym się poza prawami wielowymiarowego świata (kwantowego), spróbować wniknąć w niego tak, aby można było ten przedmiot obserwacji utożsamić z podmiotem obserwacji.
Dlatego
MUSIMY TEN OKRĄG SPROWADZIC Z POWROTEM NA PŁASZCZYZNĘ EUKLIDESOWĄ!
Rysunek
POZWALA TO NA USTALENIE PŁASZCZYZNY EUKLIDESOWEJ JAKO WSPÓLNEJ PŁASZCZYZNY ODNIESIENIA DLA OBIEKTÓW ZRÓŻNICOWANYCH WYMIAROWO – O ZRÓŻNICOWANEJ KRZYWIŻNIE PRZESTRZENNEJ.
(Promień sfery jest "niewidzialny" na płaskim ekranie naszego świata, tak samo, jak promień okręgu, a w konsekwencji oddziaływanie magnetyczne oraz grawitacyjne.)
Teraz okrąg w stanie A ma zerową krzywiznę, a w stanie B ma dodatnią.
Rzuć okiem na Rysunek 1
Aby to sprawdzić, możemy zastosować nowy wzór uwzględniający zmienność krzywizny stanów A i B meta-okręgu zachodzącą w wyższej wymiarowości.
L = k * π 2 r
Używamu wymiaru krzywizny (kołowej) jako koneksji, ponieważ przyjmujemy wymiar krzywizny za skalar pomiaru zmian STANÓW okręgu (meta-okręgu).
Pamiętamy, że promień okręgu w stanie A został określony jako r = 1. więc
dla stanu A mamy: L = π 2, ale dla stanu B mamy: L = k • π 2 czyli okrąg w stanie B możemy określić jako: L = π 1/2.
Liczba „k” jest parametrem wymiaru krzywizny (kołowej).
W TEJ OPERACJI "k" jest liczbą zmienną w przeciwieństwie do wartości
obwodu „L” i promienia „r”, które na poziomie Meta-przestrzeni
- na sferycznej płaszczyźnie pozostały stałe.
Na płaszczyźnie euklidesowej obserwacja ponadlokalnych przyczyn zmian STANU obiektu, zjawiska, zdarzenia, staje się możliwa dzięki zastosowaniu nowych wymiarów.
Zachowanie każdego okręgu na płaszczyźnie określają jego związki
ponadlokalne z meta-okręgiem, którego stan uznajemy za podstawowy:
L = Pi 2 r.
Związki te możemy dokładnie określić na przykład dzięki zastosowaniu parametru „k” wymiaru krzywizny.
Związek LOKALNY stanów A i B meta-okręgu jest rozpoznawany przy
pomocy wzoru L = π 2 r, natomiast związek NIELOKALNY stanów A i B
meta-okręgu jest rozpoznawalny dzięki wzorowi L = k * π 2r oraz
wyróżnieniu jednego ze stanów jako ubezwzględniającego pomiary
i operację, przez przypisanie mu stanu o krzywiźnie zerowej.
WYMIAR KRZYWIZNY (KOŁOWEJ) STAJE SIĘ PRZYJĘTĄ KONEKSJĄ DLA PROWADZENIA OBSERWACJI META-OBIEKTOW-ZJAWISK KWANTOWYCH NA PŁASZCZYŻNIE EUKLIDESOWEJ.
Rysunek 5
Wyróżnienie jednego ze stanów nadaje mu status tak zwanej klasycznej bezwzględności.
Stanowi A jako wyróżnionemu - ubezwzględnionemu przypisujemy wartość k = 0 i dlatego zastosować należałoby wzór L = π 2 r, a dla pozostałych stanów niewyróżnionych–względnych, wartość k ≠ 0, więc stosujemy wzór uwzględniający zmiany zachodzące w wymiarze krzywizny czyli: L = k * π 2 r.
Kwantowaniem możemy nazywać obserwowanie na płaszczyźnie lub w przestrzeni euklidesowej różnych części wielowymiarowego meta-obiektu występującego w Meta-przestrzeni jako różnych obiektów-zjawisk.
Punkt, okrąg i sfera są różnymi częściami tego samego meta-obiektu.
ponieważ
Punkt, okrąg i sfera określają stany tego samego meta-obiektu o różnej wymiarowości
rysunek 6
Kwantowaniem możemy także nazwać obserwowanie na płaszczyźnie euklidesowej różnych stanów wielowymiarowego meta-okręgu występującego w Meta-przestrzeni jako różnych obiektów- zjawisk o zmiennej PRZESTRZENNIE geometrii, do obserwacji której konieczne byłyby różne płaszczyzny odniesienia( na przykład przekroje stożkowe) wyznaczanej przez zmiany parametru „k” w wymiarze krzywizny.
Dlatego twierdziłam i twierdzę, że wszystkie okręgi o różnym promieniu oraz punkt mogą być uznane za różne stany jednego i tego samego meta-okręgu: o stałej długości i zmiennej krzywiźnie czyli zmiennym promieniu.
Powyższa notka jest fragmentem prezentacji, która miała miejsce ponad pół roku temu w pięknym mieście - Wrocławiu na Forum Nekonwencjonalnych Wynalazków.
Komentarze