wiedźma Margo wiedźma Margo
1029
BLOG

Definicja pędu a kwantowa grawitacja

wiedźma Margo wiedźma Margo Kultura Obserwuj notkę 7

Definicja pędu.

Czym jest pęd?
W Wikipedii „Pęd – w mechanice wielkość fizyczna opisująca ruch ciała. Pęd mają wszystkie formy materii, np. ciała obdarzone masą spoczynkową, pole elektromagnetyczne, pole grawitacyjne.” W mechanice klasycznej pęd punktu materialnego jest określany wzorem:

p (wektorowa) = m * v (wektorowa)

"Pęd punktu materialnego jest równy iloczynowi masy m i prędkości v punktu. Pęd jest wielkością wektorową; kierunek i zwrot pędu jest zgodny z kierunkiem i zwrotem prędkości." (Wikipedia)

 

a oto proponowana przeze mnie 

DEFINICJA PĘDU


Pęd jest prędkością grawitacyjną czyli prędkością ograniczoną polem układu grawitacyjnego, w którym dany punkt materialny lub cząstka się znajduje.

Na geodezyjnej Grawitora fotonowego pęd cząstki wynosi 

p = 2 Pi * c

I jest to pęd, którego tor odpowiada wielkości geodezyjnej równikowej Grawitora, która może zmieniać geometrię, zmieniając swoją krzywiznę w następujący sposób:

2 Pi * c = k * 2 Pi*v

W Grawitorze fotonowym cząstką o pędzie 2 Pi *c jest grawiton. Współczynnik k jest jednocześnie równy ilości Grawitorów fotonowych tworzących wspólny układ grawitacyjny czyli znajdujących się we wspólnym układzie oraz świadczy o zmianie krzywizny toru cząstki w polu grawitacyjnym.

W przypadku, gdy prędkość wektorowa jest równa zero, wówczas cała energia 
2 Pi * c = k * 2 Pi 
skupia się na zakrzywieniu toru czyli wyznacza krzywiznę przestrzenną dla tej cząstki. Co znaczy, że cała energia pędu tej cząstki przenosi się na masę cząstki, której pęd staje się zerowy.


Ponieważ czynnik k odpowiada ilości Grawitorów tworzących wspólny układ grawitacyjny, więc gdy k = 1, wówczas cząstka znajduje się we własnym polu grawitacyjnym:

k = 2 Pi*c/ 2 Pi = c


W ten sposób powstaje nowa cząstka – foton, która we własnym polu grawitacyjnym ma pęd równy c czyli

c = k* 2 Pi* v
stąd
k = c/2 Pi* v

Gdy prędkość wektorowa takiej cząstki jest równa zeru, to
k = c/2 Pi
wówczas powstaje kolejna cząstka czyli dla k = 1 pęd takiej cząstki

c/2 Pi = k * 2 Pi * v


i znów 


k = c/2 Pi/ 2 Pi

I dalej; dla k = 1 powstaje kolejna cząstka o pędzie c/2 Pi/ 2 Pi .

Cząstki mogą wchodzić w układy grawitacyjne innych cząstek (z innymi Grawitorami), ale przy zmiennym polu grawitacyjnym czyli o zmiennej - zróżnicowanej krzywiźnie ich pęd (przyśpieszenie i spowolnienie) będzie zmienny.

Gdy cząstki znajdują się w polu grawitacyjnym o zróżnicowanej krzywiźnie, zmienia się ich pęd oraz masa i jedne cząstki mogą się przekształcać w inne.

Całkowite pole grawitacyjne dla danej cząstki wyznacza objętość pola o promieniu równym maksymalnej prędkości wektorowej tego pola.



"Jeżeli w układzie inercjalnym na ciało (układ ciał) nie działa siła, lub działające siły równoważą się: to całkowity pęd ciała (układu ciał) nie zmienia się: czyli na ciało nie działa żadna siła i w konsekwencji pęd układu jest zachowany." (Wikipedia) Podobnie dzieje się z cząstkami w ich własnym polu grawitacyjnym – Grawitorze.

Ark podał kiedyś w swojej notce z 16.04.2009 link do witryny francuskiej:
http://www.mathcurve.com/courbes2d/tractrice/tractrice.shtml

a tam jest piękny rysunek z animacją.

http://www.mathcurve.com/courbes2d/tractrice/animeexponentielle.gif

Według mnie jest to przykład, w jaki sposób postrzegamy cząstki jako obiekty fizyczne o różnych pędach przekształcające się jedne w drugie z powodu zmiany krzywizny grawitacyjnych pól. Obserwowane zmiany zwrotu kierunku pędu cząstek wynika ze zderzania się lub rozpadu Grawitorów – pól grawitacyjnych tworzących układ grawitacyjny dla danej cząstki.
 

p.s.dla ARKa przede wszystkim. Czymże jest więc skręcanie hiperboloidy jeśli nie nadawaniem jej okręgom, a dokładniej punktom na jaj okręgach przyśpieszenia. Czy to przyśpieszanie nie przypomina trochę skręcania mojej ulubionej gumki aptekarskiej? To by znaczyło, że im większa krzywizna, tym większe skręcenie, a w zasadzie większa częstotliwość i związane z nią przyśpieszenie punktu (cząstki, obiektu punktowego) przy zachowaniu stałej długości okręgu. Dlatego proponuję, żebyś „zamknął parking pseudoriemannowskiej rozmaitości i przekształcił helikoidę w „małpie siodło”. Przekonasz się wówczas, że promień w takim modelu możesz przedłużać (rozwijać)w nieskończoność, lecz długość okręgu można uznać za stałą Zmienna, bo zróżnicowana będzie wówczas krzywizna.

 

M.M.Boratyńska


 

" Rzeczywistość składa się z nieskończonego strumienia interpretacji postrzegania, które my, jednostki posiadające specyficzne członkostwo nauczyliśmy się odczuwać jako oczywiste. (...) Nasz odbiór rzeczywistości jest przez nas uznawany za tak niepodważalny, że podstawowe założenie magii traktujące go jedynie jako jeden z wielu opisów, niełatwo przyjąć poważnie." " Don Juan - człowiek wiedzy i nauczyciel Carlosa Castanedy. ------------------------------------------------- dodatek z dnia 13.09.09 "Każdy człowiek tworzy swoją osobistą historię ze swojej własnej i jedynej w swoim rodzaju perspektywy. Po co w takim razie narzucać innym swoją wersję, jeśli będzie ona dla nich nieprawdziwa? Kiedy to zrozumiesz, nie będziesz odczuwać potrzeby obrony tego, w co wierzysz. Nie jest ważne to, aby mieć rację i dowieść innym, że są w błędzie. Postrzegaj każdego człowieka jako ARTYSTĘ, kogoś, kto ma ci do opowiedzenia jakąś historię. Wiedz, że to, w co wierzą inni, jest po prostu ich punktem widzenia, i że nie ma to z Tobą nic wspólnego." Don Miguel Ruiz ------------------------------------------------- -------------------------------------------------- Moje notki "unifikacyjne": 1. Geometria kwantowa 1 2. Geometria kwantowa 2 3. Geometria Kwantowa 3 -wstęp do kwantowej grawitacji 4. Geometria kwantowa 4 5. Torusy 6. Prędkość grawitacyjna a stała Plancka 7. Kwanty światła i eter - część I. 8. Kwanty światła i eter - część II. pozostałe notki w polecane strony

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura