wiedźma Margo wiedźma Margo
564
BLOG

NATURA ŚWIATŁA cz.4 Definicja prędkości światła i wyprowa-

wiedźma Margo wiedźma Margo Kultura Obserwuj notkę 12

-dzenie stałej Plancka.

No dobrze, wykładam tego pokera na stół. Ale najpierw motto:

„Marzy mi się teoria, w której jest tylko jedna cząstka elementarna, a wszystkie inne są tylko jej kombinacjami.”  Hazelhard 

Istnieje potrzeba stworzenia nowej geometrii i matematyki, żeby można było odkryć grawitację kwantową. Dopiero to odkrycie zaprowadzi do unifikacji pozornie ze sobą niespajalnych STW i OTW na przykład, ale i nie tylko. Potrzeba takiej mniej więcej geometrii, jaką była geometria Riemanna wobec geometrii Euklidesa. 

Arkadiusz Jadczyk w komentarzu do mojej notki
http://kwantowageometria.salon24.pl/393464.html 
napisał:

Krzywizna Gaussa - patrz np.

http://en.wikipedia.org/wiki/Gaussian_curvature

„Krzywizna Gaussa stosuje się tylko do powierzchni dwuwymiarowych. Jest miarą krzywizny wewnętrznej powierzchni. Dla wyżej wymiarowych mamy tzw. krzywiznę sekcyjną. Zarówno krzywizna Gaussa jak i krzywizny sekcyjne wyrażają się przez tensor krzywizny Riemanna. Dla krzywych (czy to okręgu czy innych) tensor krzywizny Riemanna jest równy zeru. Krzywe nie mają niezerowej wewnętrznej krzywizny.”


Tak. Według istniejących definicji. A co, gdyby do tego tekstu powyższego dodać:

Krzywizna profesorki Miotły vel wiedźma Margo stosuje się do wszystkich krzywych gładkich (czy to okręgu czy innych).
Okrąg, elipsa (wszystkie zamknięte) wyrażane wzorem L = k * 2 Pi* r mają zmienną krzywiznę dodatnią 1/r. Pozostałe mają zmienną krzywiznę ujemną r/1. Linie proste mają krzywiznę zerową.


Dotyczyłoby to także modelu Grawitora fotonowego. Dla jego stałej geodezyjnej równikowej n.p. takiej jak struny o stałej długości (z Teorii Strun):

E = k * 2 Pi * c…………………………………..….(17)


Jak się ma taka krzywizna do grawitacji kwantowej?


Grawitor fotonowy to energetyczne pole grawitacyjne (elektromagnetyczne*) o kształcie sfery, która ulega przekształceniom (zaburzeniom) w trójwymiarowej przestrzeni. Przekształcenia te mogą być obserwowalne w „wymiarze krzywizny” prof. Miotły. Te przekształcenia zachodzą w ten sposób, że wzrost energii w polu powoduje zmniejszanie promienia tego sferycznego pola oraz jego objętości. 


Pole Grawitora fotonowego zmienia się, gdy pojedyńcze Grawitory fotonowe łączą się ze sobą. Pole zmultiplikowanego Grawitora fotonowego o odpowiedniej energii może odkształcić się do atomu wodoru („kandelabr wiedźmy M.**).

Energia całkowita pojedyńczego Grawitora fotonowego jest „rozsmarowana” w jego sferycznym polu czyli:


E = k * 4* Pi * c²……………………………………..(18)


k – wartość krzywizny - parametr „wymiaru krzywizny” prof. Miotły zgodny z ilością pojedyńczych Grawitorów fotonowych tworzących wspólny układ grawitacyjny multi Grawitora fotonowego.


Zatem prędkość światła c byłaby równa prędkości oscylacji przekształceń (zaburzeń) sferycznej fali (elektromagnetycznej) pojedyńczego Grawitora fotonowego. Byłaby ona wówczas prędkością „ubezwzględnioną” wobec innych, co wcale nie oznacza, że niezmienną. Prędkość ta ulegałaby zmianie z powodu wzrostu energii multi Grawitora (powstałego z wielu pojedyńczych Grawitorów fotonowych tworzących wspólny układ grawitacyjny).


Energia na geodezyjnej równikowej pojedyńczego Grawitora fotonowego wynosi:


E = 2 Pi * c ………………………………………….…(19)


E - jest to energia kinetyczna tak zwanego GRAWITONU równa jego prędkości orbitalnej w Grawitorze fotonowym.


Zatem prędkość c byłaby prędkością kinetyczną, wynikającej z kształtu geometrycznego przestrzeni pola Grawitora. Dzięki niej można byłoby wyliczać masę, ponieważ masa powstaje poprzez wzrost energii całkowitej Grawitora z równoczesną zmianą kształtu – geometrii tego sferycznego pola w „wymiarze krzywizny”. Masę przyrównałam do krzywizny*** :


m = k * 4 * Pi * c²……………………………………….(20)


stąd


E = k * 4 * Pi * c² = m * c² ……………………………..(21)

W klasycznej teorii grawitacji mamy twierdzenie, które mówi, że gdy energia układu zwiększa się, obiekty oddalają się od siebie, a gdy energia zmniejsza się, odległość między obiektami maleje. 
Korzystając z „wymiaru krzywizny” możemy przeprowadzić obserwację zmian energii układu jakim jest Grawitor fotonowy przy pomocy geometrii. W jaki sposób? Odległość najdalej położonych od siebie punktów (obiektów) wyznacza średnicę okręgu. Gdy obiekty oddalamy od siebie, energia maleje. A gdy zbliżamy obiekty do siebie, energia wzrasta.

W grawitacji kwantowej dla Grawitorów fotonowych jest odwrotnie: Gdy energia wzrasta, punkty - grawitoNy na okręgu o obwodzie L - geodezyjnej Grawitora zbliżają się do siebie.

A może i jeszcze ze wzoru (17) 


E = k * 2 Pi * c 


wynikać „siła”, z jaką multi Grawitory fotonowe oddziałują ze sobą ( czyli z atomami pewnie też). Jakby ubezwzględniona prędkość c była „skalarem”, a prędkości równe przyśpieszeniom prędkości c przenosiły się na wektor siły.Ale o tym może nasteonym razem,


       PODSUMOWANIE czyli wyprowadzenie różnych "stałych"

W Grawitorze fotonowym mamy trzy stałe. Weźmy jego geodezyjną równikową o postaci: 


E = 2 Pi * c…………………………………………...(22)


stąd


c = E / 2 Pi……………………………………….…...(23)


E – prędkość orbitalna fotonu - GRAWITONa? - prędkość I. stopnia o krzywiźnie dodatniej
2 Pi – stała geometryczna
c – prędkość kinetyczna fotonu - prędkość I. stopnia o krzywiźnie zerowej -„ubezwzględniona” czyli uznana za stałą.

Teraz następny wzór:


E = k * 2 Pi * c……………………………………….(17)


stąd


c = E / k * 2 Pi……………………………………...(24)


w nim mamy tylko jedną zmienną k, która wyznacza wartość (poziom) krzywizny dla geodezyjnej ( struny) Grawitora.

Następnie: 


c = k * 2 Pi * h……………………………………….(25)


stąd


h = c / k * 2 Pi………………………………………..(26)


c – prędkość orbitalna fotonu - prędkość I. stopnia o zmienionej krzywiźnie dodatniej
2 Pi – stała geometryczna
h – prędkość kinetyczna fotonu - prędkość II. stopnia o krzywiźnie zerowej - „ubezwzględniona”czyli uznana za stałą.

Podobnie stała Plancka:


h = k * 2 Pi h…………………………………………(27)

stąd


h = h/ 2 Pi ............................................(28)


h - prędkość orbitalna fotonu - prędkość II. stopnia o zmienionej krzywiźnie dodatniej
2 Pi – stała geometryczna
h – prędkość kinetyczna fotonu - prędkość III. stopnia o krzywiźnie zerowej - „ubezwzględniona” czyli uznana za stałą

Kolejne stopnie wytyczają różne wartości - poziomy "wymiaru krzywizny" – dla coraz większej krzywizny dodatniej dla „cząstek” o coraz większej masie.

Gdyby Ziemi miała mniejszy promień i tę samą masę, na jej powierzchni siła grawitacyjna byłaby większa. Mówi się, że byłoby to wynikiem zwiększonej gęstości. Jednak gęstość ta wynika z większego zakrzywienia czyli wyższych wartości parametru k „wymiaru krzywizny”.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Fale elektryczne i magnetyczne są w Grawitorze prostopadłe do siebie. Falę elektryczną reprezentuje geodezyjna równikowa Grawitora (okrąg), a fale magnetyczne reprezentują wszystkie geodezyjne południkowe (cała sfera bez geodezyjnej równikowej). Całe pole sferyczne jest polem grawitacyjnym o dodatniej krzywiźnie i dodatnim „ładunku” grawitacyjnym. 


** rysunek modelu atomu – „kandelabr wiedzmy M. znajduje się na stronie http://www.grawitor.pl/?page_id=256 ( rys.4) 


*** Tak, jak chciał Einstein, przyrównałam masę do zakrzywienia przestrzeni.

Z poważaniem
M.M.Boratyńska

 

post scriptu czyli i jeszcze cosik.

Arkadiusz Jadczyk w komentarzu do mojej wypowiedzi na jego blogu napisał:

„Miotła musi najpierw namalować co rozumie przez wnętrze sferycznej powierzchni, inaczej śmiecia nie zamiecie. Z jednego punktu widzenia (czysto topologicznego) powierzchnia jest jednocześnie swoim wnętrzem. Kiedy jednak myślimy o powierzchni sferycznej w 3-wymiarowej przestrzeni, przez wnętrze możemy rozumieć 3-wymiarową kulę bez brzegu obejmowaną przez tą powierzchnię. Obszar ten jest po prostu częścią przestrzeni Euklidesowej i dziedziczy z tej geometrię o krzywiźnie zerowej.”

Otóż dla profesorki Miotły i według jej geometrii wnętrze 2D sfery w postaci Grawitora fotonowego przedstawionego na płaskim ekranie płaszczyzny euklidesowej jest obszarem w kształcie koła o ujemnej krzywiźnie, objętej przez geodezyjną – okrąg stanowiący granicę BRZEGOWĄ dla tej przestrzeni. Może kiedyś do tego tematu powrócimy. Wnętrze Grawitora fotonowego ma gęstość ujemną i krzywiznę ujemną i odpowiada polu sił grawitacyjnych o "ujemnym ładunku".

 

 







 

" Rzeczywistość składa się z nieskończonego strumienia interpretacji postrzegania, które my, jednostki posiadające specyficzne członkostwo nauczyliśmy się odczuwać jako oczywiste. (...) Nasz odbiór rzeczywistości jest przez nas uznawany za tak niepodważalny, że podstawowe założenie magii traktujące go jedynie jako jeden z wielu opisów, niełatwo przyjąć poważnie." " Don Juan - człowiek wiedzy i nauczyciel Carlosa Castanedy. ------------------------------------------------- dodatek z dnia 13.09.09 "Każdy człowiek tworzy swoją osobistą historię ze swojej własnej i jedynej w swoim rodzaju perspektywy. Po co w takim razie narzucać innym swoją wersję, jeśli będzie ona dla nich nieprawdziwa? Kiedy to zrozumiesz, nie będziesz odczuwać potrzeby obrony tego, w co wierzysz. Nie jest ważne to, aby mieć rację i dowieść innym, że są w błędzie. Postrzegaj każdego człowieka jako ARTYSTĘ, kogoś, kto ma ci do opowiedzenia jakąś historię. Wiedz, że to, w co wierzą inni, jest po prostu ich punktem widzenia, i że nie ma to z Tobą nic wspólnego." Don Miguel Ruiz ------------------------------------------------- -------------------------------------------------- Moje notki "unifikacyjne": 1. Geometria kwantowa 1 2. Geometria kwantowa 2 3. Geometria Kwantowa 3 -wstęp do kwantowej grawitacji 4. Geometria kwantowa 4 5. Torusy 6. Prędkość grawitacyjna a stała Plancka 7. Kwanty światła i eter - część I. 8. Kwanty światła i eter - część II. pozostałe notki w polecane strony

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura